Πιθανότατα είσαι μεταξύ 15 και 20 ετών. Βρίσκεσαι στα αποδυτήρια του ιατρείου. Ο γιατρός και η μαία σε περιμένουν στο εξεταστήριο. Πρέπει να βγάλεις τα ρούχα σου και να φορέσεις αυτή την ρόμπα που μόνο σε ταινίες και στο Grey’s Anatomy έχεις δει μέχρι τώρα.
Ξεντύνεσαι, φοράς τη ρόμπα που είναι φαρδιά, κοντή, περίεργη. Νιώθεις εκτεθειμένη και νευρική. Καθυστερείς να βγεις από τα αποδυτήρια, παρά το γεγονός ότι λίγα λεπτά πριν, όταν η μαία σου χτύπησε διακριτικά την πόρτα και σε ρώτησε αν είναι όλα εντάξει απάντησες καταφατικά.
Έχεις τρομερή αμηχανία. Παρά το γεγονός ότι επεξεργάζεσαι με την λογική σου αυτό που συμβαίνει –είναι απλά ένας ακόμα γιατρός!- ωστόσο ντρέπεσαι, και αμέσως ντρέπεσαι που ντρέπεσαι!
Τελικά ανοίγεις την πόρτα και βγαίνεις. Κρατάς σφιχτά τη ρόμπα πάνω σου και μπαίνεις στο εξεταστήριο με το βλέμμα κουταβιού που έχει φάει ξυλιά. Χαμογελάς όχι πολύ πειστικά. Σου χαμογελάει και ο γιατρός καθώς σου δείχνει την καρέκλα… την Καρέκλα! Τί, σκέφτεσαι φρικαρισμένη… δηλαδή τώρα θα κάτσω εκεί και θα ανεβάσω τα πόδια μου σε αυτά τα σιδερένια πράγματα; (που παρεμπιπτόντως λέγονται αναβολείς και η χρήση τους είναι ο μόνος τρόπος για να καταφέρει ο γυναικολόγος να σε εξετάσει σωστά…)
Κοντοστέκεσαι και πάλι και ρωτάς –αν και έχεις καταλάβει περίφημα- αυτή την καρέκλα εννοείτε; Και ο γιατρός –που έχει ακούσει την ίδια ερώτηση χιλιάδες φορές- γνέφει το κεφάλι και περιμένει υπομονετικά.
Και επιτέλους κάθεσαι στην καρέκλα. Χωρίς να βάλεις τα κλάματα –ίσως λίγο- και καταφέρνοντας να αναπνέεις κανονικά. Συγχαρητήρια! Μόλις έφερες σε πέρας το σημαντικότερο κομμάτι της πρώτης σου επίσκεψης σε γυναικολόγο!
Δεν είσαι η μόνη!
Η πρώτη γυναικολογική επίσκεψη είναι σημαντική στιγμή για κάθε γυναίκα. Και είναι απόλυτα λογικό να συνοδεύεται από συστολή και αμηχανία καθώς συνήθως γίνεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Πέρα από τον προφανή λόγο, ότι για τις περισσότερες έφηβες είναι δύσκολο να εκθέτουν το σώμα τους που δεν είναι πια παιδικό, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο γιατρός που θα επισκεφτούμε για πρώτη φορά είναι επίσης ο γιατρός της μαμάς ή της μεγαλύτερης αδελφής μας. Αυτό προκαλεί πρόσθετο άγχος, αφού η νεαρή γυναίκα αισθάνεται περιορισμένη, νιώθει πώς δεν μπορεί να εκφράσει φόβους και απορίες ελεύθερα επειδή ό,τι συζητήσει ενδεχομένως μεταφερθεί στο συγγενικό της πρόσωπο.
Ευτυχώς οι περιπτώσεις που γίνεται κάτι τέτοιο είναι πια ελάχιστες. Οι γυναικολόγοι της τελευταίας γενιάς, λίγη σχέση έχουν με τέτοιες πρακτικές. Σέβονται το ιατρικό απόρρητο, και σέβονται επίσης την εμπιστοσύνη που τους δείχνει η νέα γυναίκα που τους κοιτά με νευρικότητα από την γυναικολογική καρέκλα του ιατρείου τους.
Ακόμα και αν η πρώτη αυτή επίσκεψη σας γεμίζει άγχος, να ξέρετε ότι κανένας καλός γυναικολόγος δεν θα σας κάνει ποτέ να αισθανθείτε αμήχανα, άβολα ή στενάχωρα κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Και δεν αναφερόμαστε στην κλινική διάσταση της εξέτασης που ενδεχομένως να προκαλέσει σωματική ενόχληση, αλλά στην ψυχολογία σας και στα δικαιώματα που έχετε ως ασθενής κάθε φορά που περνάτε την πόρτα ενός ιατρείου.
Οι γυναικολόγοι ξέρουν πώς η πρώτη φορά εκεί είναι δύσκολη. Θα είναι επεξηγηματικοί μαζί σας, σαφείς, πρόθυμοι να σας λύσουν κάθε απορία ακόμα και αυτή που φαίνεται ανόητη και ποτέ –μα ποτέ– δεν θα σας επικρίνουν για κάτι… μόνο θα σας συμβουλεύσουν και θα σας καθοδηγήσουν όπως οφείλουν από την ιδιότητα τους.
Αν ο γιατρός δεν σας κάνει να αισθάνεστε άνετα, τότε δεν είναι ο κατάλληλος για εσάς. Και επειδή η σχέση που ξεκινά με αυτή την περίεργη «πρώτη φορά» είναι για τις περισσότερες γυναίκες σχέση ζωής, επενδύστε στο να βρείτε έναν επιστήμονα που θα σας στηρίζει και θα σας προσέχει.
Α …και η δεύτερη φορά είναι σαφώς ευκολότερη. Αν εξαιρέσεις τη ρόμπα που εξακολουθεί να είναι φαρδιά, κοντή και περίεργη…!